Geny zwiększające szanse na dłuższe życie u pacjentów z glejakiem mózgu

Zespół badaczy z Henry Ford Hospital w Detroit zidentyfikował ostatnio specyficzne geny, które mogą zwiększyć szanse na dłuższe życie u pacjentów ze zdiagnozowanym glejakiem, czyli jednym z najpowszechniejszych i najbardziej śmiertelnych odmian guza mózgu.

Jakie są oczekiwania?

Oczekuje się, że uzyskane w wyniku przeprowadzonych analiz dane molekularne ułatwią prowadzenie dalszych badań nad genami, które zwiększałyby szanse na przeżycie pacjentów z guzem, rozwijającym się w dowolnej części ich mózgu. Eksperci mają nadzieję, że dzięki tym badaniom uda im się określić zmiany molekularne, wpływające na krótką przeżywalność osób z tym właśnie nowotworem. Być może pozwoli to również odpowiedzieć na pytanie dlaczego obecnie stosowane metody leczenia nie są skuteczne. Wyniki badań specjalistów ze szpitala w Detroit opublikowano w czasopiśmie Clinical Neurology and Neurosurgery.

Naukowcy skoncentrowali się na 476 pacjentach z Henry Ford Hospital, u których w latach 1995-2008 rozpoznano glejaka. Materiał do badań pozyskano z Hermelin Brain Tumor Center ? banku tkanek, działającego przy Henry Ford Hospital, który przechowuje ponad 4.100 próbek różnych rodzajów guza mózgu. Wykonane analizy pozwoliły zauważyć znaczy wzrost przeżywalności wśród pacjentów z tym nowotworem na przestrzeni ostatnich 14 lat. Ustalono, że średni czas przeżycia chorych zdiagnozowanych między 1995 a 1999 rokiem wynosił 11, 8 miesięcy, podczas gdy u pacjentów rozpoznanych w latach 2005-2008 czas ten wynosił już 15, 9 miesięcy.

W celu przeprowadzenia dokładnych badań eksperci podzielili tkanki chorych na 3 grupy, uwzględniając przy tym czas przeżycia poszczególnych pacjentów. Pierwszą była grupa tzw. ?krótkiej przeżywalności?, do której należały tkanki pochodzące od pacjentów żyjących krócej niż 9 miesięcy. Do drugiej grupy należeli pacjenci o tzw. ?średniej przeżywalności?, do której zaliczali się chorzy, których okres życia wynosił od 9 do 24 miesięcy. Ostatnią grupę stanowili pacjenci o ?długiej przeżywalności?, których czas przeżycia wynosił powyżej 24 miesięcy. Naukowcy zajęli się następnie poszukiwaniem związków pomiędzy czasem przeżycia a wiekiem, płcią i zastosowanymi metodami leczenia. W kolejnym kroku przeprowadzili oni analizę molekularną każdej pobranej próbki guza. Wyniki ujawniły, że czas przeżycia pacjentów Henry Ford Hospital był dłuższy niż u chorych nieleczonych w tej placówce. Ponadto stwierdzono, że u starszych pacjentów, a więc tych, których wiek przekraczał 70 lat czas przeżycia jest krótszy niż u pacjentów młodych. Jak się okazało w grupie pacjentów o ?krótkiej przeżywalności? znalazło się więcej kobiet niż mężczyzn. Dowiedziono także, że lokalizacja guza nie ma wpływu na czas przeżywalności wśród chorych. Przy okazji prowadzonych badań naukowcy odkryli że pewne specyficzne geny mogą przyczynić się do wydłużenia życia osób, ze zdiagnozowanym glejakiem mózgu. Podkreślili oni jednak konieczność prowadzenia dalszych badań w tym zakresie, które umożliwiłyby opracowanie skuteczniejszych metod leczenia, dostosowanych do indywidualnych pacjentów.